Deel 4: Guimarães (24/09-25/09)
Tegen de middag zetten we onze tocht verder, we gingen Porto voorbij en stelden onze nieuwe bestemming in de GPS in op Guimarães. We hebben trouwens nooit ontdekt hoe de naam van het stadje exact wordt uitgesproken. Voor wie zich zou afvragen hoe we op het idee kwamen om dat stadje te bezoeken, Vlaanderen Vakantieland gaf ons de nodige inspiratie. Het historische centrum van Guimarães werd door UNESCO als cultureel erfgoed verklaard en de stad was in 2012 de culturele hoofdstad van Europa.
We begonnen ook stilaan het zuiderse goede weer achter ons te laten, we zagen de eerste regendruppels op de voorruit van de auto verschijnen naarmate we onze bestemming naderen. Gelukkig bleek de regenbui maar van tijdelijke aard te zijn en kwamen we min of meer droog in het centrum van Guimarães aan. Opnieuw een kort woordje van dank aan de koelbloedigheid van mijn reisgenoten achter het stuur, want ook hier was de aankomst geen lachertje.
Dit keer werd er ook een parkeerplaats voorzien door het hotel, waar ik alvast ging inchecken terwijl mijn reisgenoten een extra rondje in het centrum moesten maken om te kunnen parkeren – nogal wat straten blijken eenrichtingsverkeer te zijn… Er was eerst even wat onenigheid over de kamer die ons ter beschikking zou gesteld worden, maar we konden dan toch inchecken. De afstandelijkheid van een hotel werd ons wel meteen duidelijk, we houden nu eenmaal van een meer persoonlijke aanpak als we ergens blijven logeren.
De kamer bleek wel in orde te zijn, al was mijn extra bed nogal povertjes, een zetel die ze min of meer tot bed hadden omgevormd. Maar de gigantische badkamer maakte dat ongemak dan weer snel goed. We kunnen zo langzaam onze ideale kamer samenstellen aan de hand van alle locaties waar we al hebben verbleven. Ook hier kregen we van de receptie een stadsplan mee, maar om meer praktische informatie moesten we duidelijk niet vragen. Die kerel omcirkelde gewoon het volledige plan toen we om tips vroegen.
Dan maar op het gevoel af! Het historische centrum is meer dan een omweg voor een bezoek waard. Voor één keer werden onze spieren min of meer gespaard, de straten liggen hier min of meer op dezelfde hoogte. De stad biedt charmante straten met winkeltjes en terrasjes, een aantal kerken (uiteraard…) en er heerste een gezellige drukte van de dagjestoeristen.
We besloten om eerst het kasteel te gaan bezoeken, kwestie van zeker voor sluitingstijd aan te komen en nog voldoende tijd voor een bezoek te kunnen uittrekken. We slaagden er met onze charme opnieuw in om aan studententarief binnen te geraken, al kwam er dit keer ietsje meer overtuigingskracht aan te pas.
Het kasteel is best de moeite waard, je kan er vrij door de verschillende zalen rondwandelen en er de wandtapijten bewonderen. Ook de kapel met het glaswerk moet je zeker eens gezien hebben. We gingen daarna ook nog eens de ruïnes van een burcht bezoeken, maar daar viel weinig te beleven. We hadden gehoopt om op één van de torens te kunnen klimmen om zo vanop de heuvel een zicht te krijgen op de stad, maar dat was om veiligheidsredenen niet meer mogelijk.
We sloten onze dag af op een terrasje en gingen uiteindelijk iets eten in Pimenta Moscada, wat het beste adresje van onze hele reis zou worden! De bediening was supervriendelijk, de dame in kwestie bleek een Française te zijn die ons maar al te graag extra informatie gaf over de stad, over het horeca-leven en ons ook nog eens de beste suggestie qua menukeuze bleek te geven. We hadden maar al te graag ook nog elk een volcano-chocolate-cake gegeten, maar we hebben dan maar één dessert onder ons drietjes gedeeld.
Met goed gevulde maagjes en na een gezellige avond, keerden we terug naar ons hotel. We waren lichtjes verbaasd na het zien van de stad by night, overal bleken de pleintjes verlicht te zijn en sommige huizen leken wel verlicht als tijdens de kerstperiode.
Lien 